CORINE HERSTELT

Terug in Opuwo en eindelijk weer ‘normaal’ internet. De laatste tijd was het praktisch onmogelijk ons blog bij te werken. Dus nu dan maar een snelle update over de situatie van Corine.

Na een slapeloze nacht met veel, heel veel pijn, brengen we Corine, nadat ze met veel moeite onze daktent is uitgeklommen, naar een safaritent van de lodge. We leggen haar op een bed. Een kleine mobiele airco zorgt voor een beetje verkoeling. Het wordt een dag van uitzieken, terwijl de kracht van het verlammende gif van de schorpioen langzaam afneemt. De extreme angst neemt ook af en we zijn ervan overtuigd dat er geen direct levensgevaar meer is. Corine is, ondanks haar auto-immuunziekte, aan de beterende hand. Dit proces duurt 2 dagen en we besluiten daarna door te trekken naar een andere camping iets meer stroomopwaarts aan de Kunene rivier. Hier settelen we ons onder een grote boom die voor wat schaduw zorgt. Corine heeft eigenlijk alleen nog maar last van haar voet en onderbeen. Een kwestie van tijd voordat we, ondanks enkele dagen vertraging, onze missie kunnen voltooien. Eindelijk weer een rustige nacht in onze eigen daktent. Althans… ’s Morgens worden we wakker door een luid gekraak van takken, gevolgd door een enorme plof op de grond. Verschrikt kijken we elkaar aan en zeggen tegelijk: “Zo die ligt!” Kort daarna horen we de kampbeheerder al schreeuwend aan komen rennen: “It’s an emergency call. Leave your tent immediately and drive your car backwards.” Als we de tent uitgeklauterd zijn, zien we de ravage. Een groot gedeelte van de boom is afgebroken en ligt vlak naast onze auto. Andere takken bungelen nog aan de boom. Pff, binnen een paar dagen twee keer aan de dood ontsnapt.

Onderweg naar Opuwo bezoeken we een schooltje in Ehombo, waar niet alleen grote behoefte is aan lesmateriaal, maar ook aan maaltijden voor de kindertjes. Na wat meel, rijst en ander eten achtergelaten te hebben, bezoeken we nog twee afgelegen Himbadorpen waar we het restant van onze voorraad uitdelen.

Hier in Opuwo bereiden we ons voor op de volgende transporten, het bezoeken van het plaatselijke ziekenhuisje en een lokaal initiatief, waarbij zwaar ondervoede kinderen, die geen vast voedsel meer kunnen verdragen, dagelijks voorzien worden van een soepmaaltijd. Er is nog genoeg te doen. De kerst-/zomervakantie van degenen die ons hier helpen, vertraagt echter onze hulp.